با شروع جنگ تحمیلی در ایران افراد زیادی برای دفاع از این آب و خاک به جبهه های جنگ حق علیه باطل رفته و در این باره با جان فشانی های فراوانی توانستند از اشغال یک وجب خاک این کشور جلوگیری نمایند. بعد از جنگ تحمیلی معمولا قوانین متفاوتی برای ایثارگران دوران جنگ تحمیلی و بعد از ان معین شد و افراد زیادی تحت شمول این قوانین قرار گرفتند.
بر حسب قانون ایثارگر به فردی گفته می شود که برای ایستادگی و حفظ دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران و دفاع از کیان نظام جمهوری اسلامی ایران و استقلال و تمامیت ارضی کشور، مقابله با تهدیدات و تجاوزات دشمنان داخلی و خارجیو همچنین در مواقع ضروری در داخل کشور انجام وظیفه نموده باشد و در این رابطه شهید ، مفقود الاثر ،جانباز ، آزاده شناخته شود.
براساس این قانون شهدا ، ازادگان ، جانبازان و همه افرادی که به نحوی در جنگ بوده اند مشمول این تعریف می باشند و در این رابطه قانون حمایت از ایثارگران برای همه این افراد می باشد.
معمولا افراد زیادی بعد از جنگ نیز به دلیل عدم توانایی اثبات حضور خود در جبهه متاسفانه قادر به احقاق حق خود در خصوص دریافت مستمری و همچنین مزایای ایثارگری نشده و در این راه تلاش فراوانی را انجام داده اند.
برخی از افراد نیز معمولا به عنوان ایثارگر شناخته شده و معمولا حقوقی به آنها تعلق نمی گیرد . این افراد می توانند برای دریافت مسمری به بنیاد شهید مراجعه و تقاضای تعیین مستمری را بنماید.
در این رابطه معمولا بنیاد شهید موضوع را در کمیسیون داخلی مطرح نموده و با توجه به وضعیت فرد و همچنین قوانین داخلی این سازمان اقدام به تصمیم گیری در این رابطه می نماید.
تصمیم گیری در این رابطه معمولا به فرد ابلاغ شده و وی می تواند در همان سازمان بدان ها اعتراض نمایدو اعتراض دراین باره طی درخواستی به دبیرخانه بنیاد شهید و امور ایثارگران تحویل داده شده و دوباره در کمیسیون بالاتر دیوان مورد بررسی قرار میگیرد.
در کمیسیون بالاتر نیز معمولا تمامی دلائل و مدارم فرد مورد بررسی قرار گرفته و در صورتی که ضروری باشد برای این موضوع تحقیقات لازم در این باره انجام شده و بعد از تحقیقات پرونده فرد دوباره مورد رسیدگی قرار می گیرد و در این باره رای قطعی صادر می شود. رای صادره در این مورد قطعی و لازم الاجرا می باشد و تنها قابل اعتراض در دیوان عدالت هست. در دیوان عدالت اداری براساس اصل 173 قانون اساسی معمولا به کلیه آرای صادره در کمیسیونهای بدوی و تجدید و همچنین هیئت های رسیدگی کننده در سازمانهای دولتی و شبه قضائی رسیدگی شده و در صورتی که مخالفتی به قانون و مقررات عمومی در این رابطه وجود داشته باشد معمولا رسیدگی دوباره به صورت شکلی انجام شده و در انتها رای صادر شده و در این خصوص به دو مورد در این باره پرداخته خواهد شد. یا رای صادره در کمیسیون تایید می گرد که در این خصوص قطعی و لازم الاجرا می باشد و یا رای صادره نقض و موارد نقض به همراه رای صادره در کمیسیون به شعبه صادر کننده رای فرستاده می شود. رای صادره در این باره قطعی و لازم لااجرا می باشد.
