دیوان عالی کشور براساس فلسفه وجودی خود دارای وظایف و اختیارات فراوانی می باشد و در این رابطه قادر است که به بسیاری از امور رسیده نماید و یا در موارد قضائی که به بن بست رسیده است اقدام به بررسی و پیپگیری امور نماید .
یکی از وظایف دیوان عالی کشور فرجام خواهی می باشد بدین صورت که فردی می تواند از ارای صادره در مراجع قضائی در صورتی که آن را خلاف شرع و یا قانون بداند اقدام به طرح شکایت نماید.
در این نوشته به بررسی امر اعمال ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری در دیوان عالی کشور می پردازیم .
ماده 477 قانون آیین دادرسی کیفری بیان می دارد
در تمامی مواردی که ریاست قوه قضائیه رأی قطعی صادره از هریک از مراجع رسیدگی کننده قضائی را خلاف شرع بیّن تشخیص بدهند ، با تجویز و اعمال اعاده دادرسی، پرونده مذکور را به دیوان عالی کشور ارسال نموده تا در شعبی خاص که توسط رئیس قوه قضائیه برای این امر تخصیص می‌یابد رسیدگی شده و رأی قطعی صادر نماید.
شعب مورد نظر رئیس قوه قضائیه رای صادره را بررسی و مورد رسیدگی قرار می دهد و اگر تایید نماید که خلاف بین شرع باشد آن را نقض نموده و برای رسیدگی دوباره براساس دلائل دیوان به یکی از شعب هم عرض ارجاع می دارد .
براساس تبصره یک این قانون منظور از ارای قطعی صادره در این مورد تمامی ارای صادره از مراجع رسیدگی کننده بدوی ، تجدید نظر ، شوارای حل اختلاف و مراجع تخصصی قضائی می باشد .
براساس تبصره دو ماده مذکور در هر صورتی که یکی از قرار های صادره در خصوص پرونده های مورد نظر دیوان عالی کشور نیز به صورت بین خلاف شرع در بیایند شعب دیوان ن به آن نیز بر همین اساس رسیدگی می نمایند .
به طور کلی یکی از شرایط این ماده این می باشد که رئیس قوه قضائیه به صورت صد درصد این مسئله را خلاف شرع تشخیص بدهد و دیوان نیز ان را تایید نماید .
براساس همین ماده در ادامه باید ذکر گردد که که در صورتی که موضوعی و یا پرونده های در این مورد اقدام به خلاف شرع اعلام نمودن این پرونده بنماید موضوع در دیوان بررسی شده و در انتها در مورد آن حکم صادر می شود .
گروه تخصصی وکلای دیوان در این رابطه قادر است در صورتی که امری خلاف شرع باشد به هر نحوی ان را به ریاست قوه قضائیه اطلاع داده و در این مورد اقدام انجام امور شما در این رابطه بنماید .
